Route 3

De start is vanuit Montaione (Piazza Gramsci) waar je naar het oude centrum rijdt. Na enkele meters, bij het stopbord, ga je links Viale da Filicaja in en daalt licht af. Na circa 700 meter onderaan de helling kom je langs de afslag voor San Vivaldo  – dat je rechts ziet liggen – en ga je verder over de Via Leonardo Da Vinci in de richting Volterra/ San Gimignano (Via delle Colline gaat links verder). Hier begint de klim voor Poggio all’Aglione.

De weg volgend kun je rechts een prachtige eeuwenoude eik zien, terwijl je even verderop, voorbij de splitsing (rechts) van Via Pozzolo richting San Vivaldo, voorbij een Romeins waterreservoir komt uit de 2e eeuw n. C., dat vroeger werd gebruikt voor de opslag van regenwater.

Je klimt verder omhoog over de asfaltweg langs een wijngaard rechts en na circa 200 meter – gelijk met het einde van de wijngaard – sla je rechtsaf , ga je over een ketting heen om de onverharde weg te nemen. Het eerste onverharde stuk loopt licht omhoog en is evenwijdig aan de asfaltweg aan je rechterhand.  Je rijdt verder over het pad richting het bos. Dan draait de weg rechts en wordt redelijk vlak. Terwijl je 300 m langs het bos rijdt kun je rechts een adembenemend landschap zien liggen dat de hele Vald’Elsa beslaat.

Zodra de weg begint te dalen sla je linksaf het bos in. Om af te snijden kun je hier rechtdoor, maar je kunt beter linksaf slaan om een heel leuk en spannend technisch stuk single track niet mis te lopen. Op dit parcours moet je goed opletten, want in het bos kun je makkelijk andere paden tegenkomen die vaak geen ondergrond hebben en die normaliter door jagers gebruikt worden. Volg dus nauwlettend de rood/witte signaleringen op de bomen (of ga met een gids die de route kent).

Het eerste stuk loopt omlaag en is vrij breed, met begroeiing in tunnelvorm. Na een paar honderd meter wordt onze track door een pad doorsneden dat we later weer tegenkomen. We gaan rechtdoor. De weg wordt smaller en draait dan naar rechts.
Hier begint een vrij steile en technische afdaling tussen de bomen door met een ondergrond van blad. Hier is het zaak goed op te letten om niet weg te glijden, want links vind je ook een behoorlijk diepe greppel, het lijkt wel een opgedroogde rivierbedding. Om je te orienteren kun je de rood/witte signalering op de bomen aanhouden die aangeven dat het het juiste parcours. Na 150 meter kom je onder een den door die helemaal scheef hangt en dan kom je weer het eerder beschreven pad tegen. We rijden eigenlijk in een S-vorm, doorsneden door dat pad. Na de splitsing wordt de weg breder en klim je 450 m lang nog licht tot je het bos uitrijdt.

Op dit punt zie je rechts kijkend op 150 meter hoger het punt waar we het bos inreden, en voor ons in de verte het reservoir de Cisterna Romana.

Daal verder af links en sla na 100 meter linksaf en rijd opnieuw het bos in. Het eerste stuk afdaling is redelijk breed op een ondergrond die in de winter of na een regendag vol grote plassen staat over de hele breedte. Na circa 580 meter kom je bij een splitsing (voor je zie je een boom met de rood/witte signalering), hier ga je rechts met een haarspeldbocht en begin je de afdaling.

Na 400 meter kom je weer bij een splitsing waar je, vlakbij een pad dat links naar beneden gaat, een omheining vindt. Hier moet je de omheining volgen waarbij je deze links houdt.

Hier begint een korte afdaling die daarna weer licht omhoog gaat tot aan een viersprong. Neem de linkerweg, naar beneden, die langs de omheining loopt. Na circa 80 meter kom je bij een verbreding en ga je links langs de omheining tot je – na 300 meter – bij een klein meertje uitkomt dat je links achter de omheining ziet liggen.

Na 20 meter verlaat je het pad langs de omheining en gaat rechtsaf, het pad naar beneden nemend. Pas hier goed op want het gaat vrij steil naar beneden en de ondergrond kan los liggen door de regen. Aan het einde van deze korte afdaling van circa 50 meter, wacht een korte maar dusdanig steile helling dat je waarschijnlijk moet afstappen en je fiets omhoog duwen.

Na een kort vlak stuk kom je bij een splitsing waar je weer de rood/witte signalering op de bomen terugvindt. Je gaat hier rechts de weg naar beneden volgend. Hier kun je beter het hoofdparcours volgen d.m.v. de rood/witte signalering, want je vindt veel weggetjes rechts die je in de war kunnen brengen. Mocht je toch een van deze weggetjes volgen is er geen man overboord want alle weggetjes leiden naar het dal van het riviertje Egola.
Op deze weg vernauwt het parcours zich al dalend tot een single track met een ondergrond die in de winter of na een regendag je fiets flink vuil zal maken.

Bij de eerste splitsing ga je rechts de signalering op de bomen volgend, dan na 20 meter met de bocht naar rechts. Hier volg je het hoofdparcours omdat het pad niet alleen smal is maar aan je linkerhand ook een diepe afgrond heeft die tot het riviertje Egola loopt.
Na circa 300 meter kom je bij een splitsing waarbij je de linkerweg neemt die een kiezelondergrond heeft en beduidend breder is dan het vorige stuk. De hoofdweg volgend wordt de ondergrond grindachtig en na lichte dalingen en stijgingen kom je na een paar honderd meter bij het water van de Egola uit.

Na tweemaal de Egola te zijn overgestoken (in de zomer staat het water niet hoger dan 20 cm, maar in de herfst en winter kan het oversteken lastiger zijn) neem je het pad dat rechts omhoog gaat tot na 100 meter je de asfaltweg Via Tre Ponti vindt. Hier ga je rechts.
Het pad gaat wat omhoog en na 600 meter vind je rechts de weg die naar de Cisterna Romana loopt, maar hier moet je rechtdoor.  Er begint een lichte afdaling van circa 2 km, tot aan het plaatsje Tre Ponti (de weg die links draait voert inderdaad over drie bruggen), dan een lichte klim van circa 800 meter tot je in Montaione bent en om precies te zijn op de kruising tussem Viale da Filicaja en Via Leonardo Da Vinci. Je gaat links de Via G. Di Vittorio in en na een korte klim ben je weer in Piazza Gramsci.